κατήγωρ

κατήγωρ ὁ (Α)

κατήγορος («ὅτι ἐβλήθη ὁ κατήγωρ τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν», ΚΔ).

[ΕΤΥΜΟΛ. Υστερογενής αθέματος τ. τού κατήγορος, που σχηματίστηκε την εποχή τής μεταφράσεως τών Εβδομήκοντα (3ος π.Χ. αιώνας)].